Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

ΕΡΕΥΝΑ: Αυτό είναι το ποδόσφαιρο στην Ήπειρο

Η Α. Ε. Καραϊσκάκης έχει πιθανότητες να παίξει στη Β' Εθνική

ΠΗΓΗ: ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

Στη νέα σαιζόν 2015-2016 η Ήπειρος θα εκπροσωπηθεί στις τρεις μεγάλες κατηγορίες με 4 ομάδες. Με τον ΠΑΣ στη σούπερ λίγκα, την Α. Ε. Καραϊσκάκης Άρτας, τον Εθνικό Φιλιππιάδας, τον Αχέροντα Καναλλακίου και τον Θεσπρωτό Ηγουμενίτσας στη Γ’ Εθνική. Ενδέχεται, η Α.Ε. Καραϊσκάκης να αγωνιστεί και στη Β’ Εθνική, αν προκύψουν κενές θέσεις και εφαρμοστεί ο ΚΑΠ να καλυφθούν από τους πίνακες της Γ’ Εθνικής. Με αυτό τον αριθμό ήταν και την σαιζόν που έφυγε 2014-2015 η εκπροσώπηση της Ηπείρου, καθώς υποβιβάστηκε από τη Γ’ Εθνική η ιστορική Αναγέννηση Άρτας και ανέβηκε ο Αχέρων Καναλλακίου από την Α’ ερασιτεχνική κατηγορία της ΕΠΣ Πρέβεζας/Λευκάδας. 

Είναι ευκαιρία να παρουσιάσουμε σήμερα την εικόνα που υπάρχει στο ποδόσφαιρο της Ηπείρου κάνοντας ένα μικρό ταξίδι στους τέσσερις νομούς. Ξεκινώντας πρώτα από την γειτονική Άρτα, καθώς μετά τον ΠΑΣ, την πιο βαριά και ιστορική φανέλα στην Ήπειρο έχει η Αναγέννηση. Δυστυχώς η ομάδα αυτή δεν είναι και στα καλύτερά της, καθώς υποβιβάστηκε από τη Γ’ Εθνική, χωρίς κανείς να ξέρει ποια θα είναι η επόμενη μέρα. 

Για την ομάδα αυτή που έχει σήμα το θρυλικό γεφύρι έγιναν πολλές συζητήσεις τον τελευταίο καιρό. Άλλοι υποστήριξαν ότι θα πρέπει να συγχωνευτεί με την Α. Ε. Καραϊσκάκης που έχει μια δυναμική λόγω παρουσίας του Οδυσσέα Δράκου στην ηγεσία της, ώστε να υπάρχει μια ομάδα και κάτω από τη σημαία της να ενώνει όλη την ποδοσφαιρική οικογένεια της Άρτας. Για το θέμα αυτό είχαμε σημειώσει και την περασμένη εβδομάδα, ότι επίσημα δεν υπάρχει κάποιο δεδομένο περί συγχώνευσης παρά μόνο κάποιες συζητήσεις σε επίπεδο φιλάθλων και δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου. 

Και φανταζόμαστε, αν πραγματικά υπήρχε μια τέτοια σκέψη για συγχώνευση, θα ήταν πάνω σε ένα μοντέλο να μη χαθεί το όνομα της Αναγέννησης Άρτας γιατί έχει μια μεγάλη ιστορία από περασμένες δεκαετίες και βαθιές ρίζες της περιοχής. Αλλά μια συγχώνευση ομάδων σε μια κλειστή και μικρή κοινωνία, όπου οι άνθρωποι γνωρίζονται και με τα μικρά τους ονόματα, όσο εύκολη φαντάζει σαν ιδέα, τόσο δύσκολη μπορεί να είναι στην πράξη. Δεν είναι τόσο εύκολο να συνενωθούν Α. Ε. Καραϊσκάκης και Αναγέννηση μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, καίτοι σαν ιδέα αρέσει σε πολύ κόσμο. 

Θα χρειαστεί να τρέξει πολύ νερό στ’ αυλάκι, να υπάρξουν συζητήσεις αλλά κυρίως σημαντικοί παράγοντες της περιοχής που θα είναι η γέφυρα ανάμεσα στις δύο ομάδες που θα πείσουν και τον τελευταίο δύσπιστο οπαδό ότι η συνένωση των δυνάμεων μπορεί να κάνει μια ισχυρή ομάδα. Όταν το 1960 στην Άρτα συγχωνεύτηκαν οι τρεις ομάδες Παναμβρακικός, Αετός, Ολυμπιακός και έφτιαξαν τη μεγάλη Αναγέννηση, αυτό δεν έγινε μέσα σε ένα μήνα ή σε ένα καλοκαίρι. Συζητούσαν από χρόνια πριν το ζήτημα και το κατάφεραν όταν ωρίμασαν οι συνθήκες, σε εποχές που το ποδόσφαιρο ήταν καθαρά ερασιτεχνικό. 

Απ’ ότι μαθαίνουμε, διαβάζουμε και ακούμε, δεν φαίνεται να περπατά η ιδέα της συγχώνευσης. Η Α. Ε. Καραϊσκάκης είναι μια δυναμική και νέα ομάδα που χρόνο με το χρόνο χτίζει βάσεις και αποκτά δικούς της φίλους. Τα δύο τελευταία χρόνια πρωταγωνιστεί στη Γ’ Εθνική και φέτος έχασε την άνοδο στη Β’ Εθνική στο τελευταίο ματς με τον Α. Ο. Τρίκαλα που ήταν πραγματικό θρίλερ. Ενώ ήταν με δύο βαθμούς διαφορά, έχοντας έναντι των Τρικάλων και το αβαντάζ της ισοπαλίας, τελικά υπερίσχυσε η εμπειρία και η καλή μέρα στην οποία βρέθηκαν οι «Σακαφλιάδες» και πήραν αυτοί τη νίκη-άνοδο. 

Τώρα στην Α. Ε. Καραϊσκάκης είναι σε μια φάση αναμονής, περιμένοντας τη δεύτερη ευκαιρία, μήπως και σαν δευτεραθλήτρια να ανεβεί στην Β’ Εθνική. Ο Οδυσσέας Δράκος έχει κάνει τους προγραμματισμούς αλλά σε δύο πλάνα για κάθε ενδεχόμενο, αν θα παίξει η ομάδα του στη Β’ ή στη Γ’ Εθνική. 

Όσο θα είναι ανοιχτό το θέμα της ανόδου, τόσο θα είναι ανοιχτό και το θέμα του προγραμματισμού χωρίς να υπάρχουν ακόμα αποφάσεις για τα θέματα προπονητή και μεταγραφών. Υπάρχει ακόμα χρόνος, για να γίνουν όλα αυτά στην ώρα τους. Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την προσφορά όλων όσων είναι στην Α. Ε. Καραϊσκάκης, αλλά δεν αμφισβητεί κανείς ότι η ομάδα είναι δημιούργημα του επιχειρηματία Οδυσσέα Δράκου. Ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της συνένωσης της Ομόνοιας Πέτρας με τον Αετό Διασέλου και αυτός έδωσε το όνειρο για άνοδο αρχικά στη Γ’ Εθνική και τώρα πιο παραπάνω. 

Η ιστορική Αναγέννηση πέρσι πανηγύρισε την άνοδο στη Γ' Εθνική και φέτος υποβιβάστηκε

Όσον αφορά την ιστορική Αναγέννηση, εκεί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Έγιναν κάποιες ανακοινώσεις από τον σύνδεσμο Αρτινών φιλάθλων, δόθηκε και συνέντευξη Τύπου από 3 επιχειρηματίες της πόλης που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για να αναλάβουν τις τύχες της ομάδας, αλλά ουδέν το νεώτερο. 

Ο Ηλίας Καρίνος που είναι πρόεδρος από το 2011 απ’ ότι φαίνεται δεν είναι διατεθειμένος να αποχωρήσει και θα συνεχίσει στην ηγεσία της ομάδας στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Άρτας. Δεν είναι βέβαια η παλιά Αναγέννηση που ξεσήκωνε τον κόσμο στην Άρτα και γέμιζε το γήπεδο. Έχασε πολύ από την παλιά της λάμψη και μόνο το όνομα και οι φανέλες θυμίζουν τις μεγάλες εποχές. Πέρσι με την άνοδό της στη Γ’ Εθνική φάνηκε να ανακάμπτει, να αλλάζει σελίδα, αλλά δεν κατάφερε να κρατηθεί στη Γ’ Εθνική, καίτοι στον πρώτο γύρο έκανε πορεία πρωταθλητισμού. 

Από ένα σημείο και μετά ο κατήφορος ήταν μεγάλος. Η γενικότερη εκτίμηση είναι ότι με τα υπάρχοντα δεδομένα και βάσει της πορείας της τα τελευταία χρόνια, η οροφή των δυνατοτήτων είναι να ακουμπήσει τη Γ’ Εθνική και να πάει το πρωτάθλημα της Άρτας. Κι αυτό δεν είναι σίγουρο. Υπάρχει μια σκληρή πραγματικότητα, καθώς οι φανέλες και το όνομα από μόνα τους δεν μπορούν να πάρουν νίκες και κατηγορίες. 

Από την άλλη πλευρά και ο Ηλίας Καρίνος έχει τις δικές του απόψεις και τα δίκαιά του, καθώς πήρε την ομάδα σε διάλυση και πλήρη απαξίωση το 2011, δίνοντάς την τουλάχιστον μια ζώσα πνοή φτάνοντας μέχρι και τη Γ’ Εθνική. Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό, σαν επίλογο μπορούμε να πούμε ότι η Αναγέννηση εξακολουθεί να είναι ένας κοιμώμενος γίγαντας. Αυτή η ομάδα υπό άλλες συνθήκες και προϋποθέσεις θα μπορούσε να φτάσει πολύ ψηλά.


Ο ιστορικός ΠΑΣ Πρέβεζα στην εντατική

Στο νομό Πρέβεζας συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ο νόμος εκπροσωπείται ποδοσφαιρικά στις εθνικές κατηγορίες από ομάδες των επαρχιών ενώ οι ομάδες της πόλης και ειδικά ο πάλαι ποτέ δυνατός ΠΑΣ Πρέβεζα είναι στην εντατική! Ανέκαθεν στην Πρέβεζα υπήρχαν καλές ομάδες, όπως παλιά η Νικόπολις, η Ένωση Πρέβεζας που ήταν στη Β’ Εθνική τη δεκαετία του ’60 δίνοντας μετά τη θέση στον ιστορικό ΠΑΣ Πρέβεζα. Δυστυχώς αυτή η ομάδα είναι ανύπαρκτη τα τελευταία χρόνια. Έγινε μια προσπάθεια ο Άγιος Θωμάς μετονομαζόμενος σε ΠΣ Πρέβεζα να πάρει τη σκυτάλη και τα πρωτεία, αλλά χωρίς να αλλάξει τα πράγματα. Η πόλη εξακολουθεί πολλά χρόνια τώρα να μη έχει ομάδα με αξιώσεις, έστω να είναι στη Γ’ Εθνική. Ο Ηλίας Κατσιμπόκης ήταν ο τελευταίος μεγάλος παράγοντας της περιοχής, καθώς η αποχώρησή του από την ηγεσία του ΠΑΣ Πρέβεζα συνοδεύτηκε και με την κατιούσα της ομάδας.

Ο Εθνικός Φιλιππιάδας σταθερή αξία

Τουναντίον οι επαρχίες του νομού πάνε καλά. Ο Εθνικός Φιλιππιάδας είναι μια σταθερή αξία, όχι μόνο στην Πρέβεζα αλλά και σε ολόκληρη την Ήπειρο. Είναι από το 2008 στη Γ’ Εθνική, με πολύ καλή παρουσία και με ομάδα που έπαιζε καλό ποδόσφαιρο. Ο Βασίλης Τσιώλης, επιχειρηματίας της περιοχής, ήταν ο άνθρωπος που ως πρόεδρος ανέβασε για πρώτη φορά τον δημοφιλή Εθνικό στη Γ’ Εθνική, σπάζοντας μια παράδοση πολλών ετών που τον ήθελε στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Στην ιστορία του Εθνικού το όνομά του θα είναι σε περίοπτη θέση. Αλλά και οι μετέπειτα διοικήσεις κράτησαν καλά το τιμόνι, ώστε ο Εθνικός να έχει μια σταθερή πορεία στη Γ’ Εθνική και με αρκετό κόσμο στο πλευρό του. Μόνο καλά λόγια μπορεί να γράψει κανείς για όλους όσους στήριξαν επί 7 χρόνια τον Εθνικό στη Γ’ Εθνική και μάλιστα σε εποχές που η κατηγορία αυτή ήταν καθαρά επαγγελματική, έχοντας μεγαλύτερες υποχρεώσεις απ’ ότι έχει τώρα που είναι ερασιτεχνική και αρκετά υποβαθμισμένη. Είναι αλήθεια ότι κάπου φάνηκε ο κορεσμός, σε σημείο που η ομάδα για να έχει διοίκηση χρειάστηκε να υπάρξει προσφυγή στο πρωτοδικείο. Πρόεδρος από τη δικαστική αρχή διορίστηκε ο Δημήτριος Κώστας, λαμπρός παράγοντας και προσωπικότητα της περιοχής, που με άλλους δοκιμασμένους παράγοντες κλήθηκαν να επιλύσουν κάποια προβλήματα που υπάρχουν με χρέη και να διατηρήσουν τον Εθνικό σε καλά επίπεδα. Οι δυνατότητες της περιοχής είναι μέχρι τη Γ’ Εθνική και αυτό πέτυχε ο Εθνικός.

Ο φιλόδοξος Αχέρων Καναλλακίου

Νεώτερος εκπρόσωπος του νομού Πρέβεζας στη Γ’ Εθνική είναι ο Αχέρων Καναλλακίου που επέστρεψε στη Γ’ Εθνική μετά από 20 χρόνια με προπονητή το Νίκο Βέκιο που θα είναι και στη νέα σαιζόν στη θέση του. Η έδρα του είναι στο χωριό Καναλλάκι του Δήμου Πάργας, επαρχίας Φαναρίου. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ο Αχέρων Καναλλακίου ανέβηκε στη Γ’ Εθνική την αγωνιστική περίοδο 1993-1994 που τερμάτισε στην πρώτη θέση του περιφερειακού πρωταθλήματος έχοντας προπονητή τον Θωμά Δημουλίτσα. Τότε η Γ’ Εθνική ήταν καθαρά επαγγελματική, είχε πολύ πιο ισχυρές από τις ομάδες που υπάρχουν σήμερα. Όμως παίζοντας με ισχυρές ομάδες και χωρίς έδρα (δεν είχε χόρτο στο Καναλλάκι και έπαιζε στο στάδιο Πρέβεζας) την επόμενη χρονιά 1994-1995 υποβιβάστηκε. Να που η ζωή κύκλους κάνει και μετά από 20 χρόνια βρέθηκε πάλι στη Γ’ Εθνική. 

Κάνοντας τον προγραμματισμό για τη νέα σαιζόν, βασικά κλείστηκαν συμφωνίες για να ανανεώσουν τη συνεργασία με τους υπάρχοντες παίκτες για να μη χαλάσει η συνοχή της ομάδας. Εκεί είναι και ο 35χρονος Χρήστος Μήτσης που αγωνίστηκε σε πολλές επαγγελματικές ομάδες όπως Φωστήρας, Αιγάλεω, Εθνικός Αστέρας, ΠΑΣ Γιάννινα, Λεβαδειακός, Παναιτωλικός, Καβάλα, Αίαντας Σαλαμίνας, Καλλονή, Νίκη Βόλου, Ηρακλής Ψαχνών, Λάρισα. Θα υπάρξουν και κάποιες προσθήκες ώστε ο Αχέρων στη νέα σαιζόν, έχοντας και τον κόσμο στο πλευρό του αφού θα παίξει στο δικό του γήπεδο στο Καναλλάκι, θα προσπαθήσει να κάνει μια καλή πορεία και να μείνει στη Γ’ Εθνική.

Σταθερός ο Θεσπρωτός Ηγουμενίτσας

Στο νομό Θεσπρωτίας κυρίαρχος στο ποδοσφαιρικό στερέωμα είναι ο Θεσπρωτός Ηγουμενίτσας. Είναι από πέρσι στη Γ’ Εθνική, αφού πέρασε μις δωδεκαετία στην αφάνεια και στην άγονη γραμμή των τοπικών κατηγοριών της ΕΠΣ Θεσπρωτίας με μικρές αναλαμπές συμμετοχών στη Δ’ Εθνική. Την περασμένη σαιζόν, ξεκίνησε με καλές προϋποθέσεις και φιλοδοξίες ακόμα και για πρωταθλητισμό, κάποια πράγματα δεν βγήκαν στην πορεία, αλλά παρόλα αυτά απορρόφησε τους κραδασμούς και τερμάτισε στην 5η θέση. 

Η Ηγουμενίτσα με το λιμάνι της που μαζί με την Πάτρα είναι η πύλη στη Δυτική Ευρώπη, μπορεί να σηκώσει ακόμα και ομάδα Β’ Εθνικής, αλλά ιστορικά αυτό είναι ανέφικτο και μοιάζει με μακρινό όνειρο. Το γιατί ας το ψάξουν καλύτερα οι παράγοντες που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο της περιοχής. Πάντως ο Θεσπρωτός από πέρσι έδειξε να αποκτά δυναμική και να μπαίνει σε νέες βάσεις. Το θέμα είναι να έχει διάρκεια που είναι το ζητούμενο. Στη Θεσπρωτία, μετά το Θεσπρωτό δεν υπάρχει κάποια άλλη ομάδα που να έχει δυναμική διάκρισης και εκτός συνόρων.

Στα Γιάννινα κυρίαρχος είναι ο ΠΑΣ


Στα Γιάννινα ο ΠΑΣ είναι ο κυρίαρχος. Όχι μόνο στα Γιάννινα αλλά στην Ήπειρο και τη Βορειοδυτική Ελλάδα. Για τον «Άγιαξ της Ηπείρου» δεν θα πούμε πολλά πράγματα. Είναι ο βασιλιάς στο ποδόσφαιρο της ευρύτερης περιοχής. Και δεν υπάρχει καμία άλλη ομάδα που να τον ανταγωνιστεί ή τουλάχιστον να γεφυρώσει τη διαφορά που υπάρχει. Τον ΠΑΣ θα συνέφερε να υπήρχαν μία και δύο ακόμα ομάδες στη Γ’ Εθνική και να είχαν καλή συνεργασία μαζί του ώστε να τους έδινε παίκτες από τις ομάδες νέων για να παίρνουν παιχνίδια σε ένα σκληρό πρωτάθλημα. Αυτό όμως προϋποθέτει και καλή συνεργασία. 

Ανέκαθεν στα Γιάννινα υπήρχε ο ΠΑΣ στην Α’ ή Β’ Εθνική και οι άλλες ομάδες στο ερασιτεχνικό. Τόσο μεγάλη απόσταση υπάρχει. Η Δόξα Κρανούλας τα τελευταία χρόνια έδειξε μια δυναμική μένοντας κάποια χρόνια στη Γ’ Εθνική, αλλά μετά υποβιβάστηκε και δεν υπήρχε κάποιο ιδιαίτερο πνεύμα συνεργασίας με τον ΠΑΣ (αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που θα το συζητήσουμε κάποια άλλη φορά). Από τον ερασιτεχνικό χώρο οι παραδοσιακές δυνάμεις με ιστορική φανέλα όπως Ανατολή, Κατσικά, Πέραμα, Ελεούσα, Κόνιτσα, έχουν τα προβλήματά τους. Ο Α.Ο. Βελισαρίου έχει μια δυναμική που ξεχωρίζει από τις άλλες ομάδες και φέτος στο «παρά πέντε» έχασε την άνοδο στη Γ’ Εθνική στους αγώνες κατάταξης με τη Φαρκαδόνα. Ίσως να το πετύχει του χρόνου, που θα ανεβούν και περισσότερες ομάδες στη Γ’ Εθνική.

Αυτή είναι μια πρώτη εικόνα από το ποδόσφαιρο της Ηπείρου, ενόψει της νέας σαιζόν. Αργότερα, με την πάροδο του χρόνου θα δούμε τα πράγματα καλύτερα, ανάλογα με το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στην κάθε ομάδα.